Ασημένια Εικόνα Άγιος Παΐσιος (12 Ιουλίου)

Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης τιμάται κάθε χρόνο στις 12 Ιουλίου. Το έτος 2017 ανακηρύχθηκε προστάτης Άγιος του όπλου των Διαβιβάσεων του στρατού. Είναι πολιούχος της Νέας Εφέσου Πιερίας. Εξάλλου ο πρώτος ενοριακός ναός στη χώρα μας που είναι αφιερωμένος στον Άγιο είναι εκείνος που βρίσκεται στη Νέα Έφεσο Πιερίας.

Ο Όσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας και μεγάλωσε σε μια πολυμελή οικογένεια. Οι γονείς του, ο Πρόδρομος και η Ευλαμπία Εζνεπίδη ήταν πιστοί χριστιανοί. Βαπτίστηκε από τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη , ο οποίος του έδωσε το δικό του όνομα, τον ονόμασε δηλαδή Αρσένιο, διότι ήθελε όπως είπε: « να αφήσει καλόγερο στο πόδι του».

Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα στην περιοχή Κόνιτσα της Ηπείρου. Στον Όσιο άρεσε πολύ να μελετά βίους Αγίων, τη ζωή των οποίων προσπαθούσε με θέρμη να μιμηθεί και να ακολουθήσει. Ο Όσιος μέχρι να έρθει η ώρα να παρουσιαστεί στον στρατό εργάστηκε ως ξυλουργός. Μάλιστα, όταν του ζητούσαν να κατασκευάσει ένα φέρετρο, δεν έπαιρνε χρήματα, γιατί συμμεριζόταν τον πόνο της οικογένειας καθώς και τη φτώχεια της περιόδου εκείνης.

Το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής του θητείας το υπηρέτησε ως ασυρματιστής. Αυτός είναι και ο λόγος που σε αρκετές εκδόσεις που αφορούν τη ζωή του, τον χαρακτηρίζουν ως « ασυρματιστή του Θεού». Εξάλλου, ο Όσιος Παΐσιος απάντησε σε κάποιον που αμφέβαλε για τη χρησιμότητα της μοναχικής ζωής ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού», εννοώντας τη θερμή τους προσευχή και την έγνοια τους, το ενδιαφέρον τους για τους άλλους ανθρώπους.

Έζησε στο Άγιο Όρος περνώντας από διάφορες μονές. Προς το τέλος εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα, ένα κελί εγκαταλελειμμένο όπου έμεινε μέχρι το τέλος. Εκεί τον επισκεπτόταν πλήθος πιστών, προκειμένου να τους βοηθήσει. Μάλιστα, έφτιαχνε εικονίτσες που τις μοίραζε στους πιστούς για ευλογία.

Ο Όσιος διαγνώσθηκε με όγκο στο παχύ έντερο. Ο καρκίνος έκανε μεταστάσεις και σε άλλα μέρη του σώματός του. Παρουσιάστηκαν ακόμη και άλλα προβλήματα υγείας. Παρά τις δυσκολίες αυτές , ο γέροντας θεώρησε τον καρκίνο ως εκπλήρωση ενός αιτήματός του προς τον Κύριο αλλά και ωφέλιμο για την υγεία του πνεύματός του. Έτσι εξακολουθούσε να ζει ασκητικά, χωρίς να διαμαρτύρεται.

Την Τρίτη 12 Ιουλίου του 1994 ο γέροντας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 69 χρόνων. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στη γιορτή του, γίνεται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο που συρρέουν χιλιάδες πιστοί.