Ασημένια Εικόνα Άγιος Διονύσιος εκ Ζακύνθου (17 Δεκεμβρίου)

Η ταπεινότητα και η ευσέβεια του Αγίου Διονυσίου εντυπωσιάζουν τον επίσκοπο Νικάνορα και έτσι τον προτείνει στον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία, για επίσκοπο Αιγίνης. Η χειροτονία του γίνεται τον Ιούλιο του 1577 στην Αθήνα και εκεί παίρνει και το όνομα Διονύσιος προς τιμήν του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη.

Ο Άγιος Διονύσιος εκ Ζακύνθου γεννήθηκε στο νησί της Ζακύνθου το 1547. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και έλαβε το όνομα Γραδενίγος κατά την βάπτιση του. Από νωρίς έλαβε χριστιανική ανατροφή, ενώ οι γονείς του φρόντισαν και για την μόρφωσή του. Μετά το θάνατο τον γονέων του το 1568 αποφασίζει να παραχωρήσει την περιουσία του στον αδερφό του για να φροντίσει για την προικοδότηση της αδερφής τους και στρέφεται στο μοναχισμό καταφεύγοντας στο μοναστήρι του Σωτήρος Χριστού στο νησί Στροφάδες και λαμβάνει το όνομα Δανιήλ. Μετά από 2 χρόνια, γίνεται ηγούμενος στη μονή και λίγο αργότερα παίρνει το χρίσμα του ιερέα.

Ο Άγιος Διονύσιος περνώντας από την Αττική με σκοπό να κατευθυνθεί στους Αγίους Τόπους για προσκύνημα, συναντά τον επίσκοπο Νικάνορα. Η ταπεινότητα και η ευσέβεια του Αγίου Διονυσίου εντυπωσιάζουν τον επίσκοπο Νικάνορα και έτσι τον προτείνει στον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία, για επίσκοπο Αιγίνης. Η χειροτονία του γίνεται τον Ιούλιο του 1577 στην Αθήνα και εκεί παίρνει και το όνομα Διονύσιος προς τιμήν του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη.

Στη θέση παραμένει περίπου δύο χρόνια καθώς νιώθει πως η ασκητική ζωή τον καλεί και επιθυμεί να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του. Ωστόσο, διατηρεί τον τίτλο του «Χωροεπισκόπου» με δικαίωμα να τελεί μυστήρια. Όταν η θέση του Επισκόπου στο νησί της Ζακύνθου χηρεύει λαμβάνει άλλη μια υποψηφιότητα για τη θέση, όμως τελικά επίσκοπος χειροτονείται κάποιος άλλος με καταγωγή από την Κεφαλλονιά. Το 1583 διορίζεται εφημέριος του σταυροπηγιακού ναού του Αγίου Νικολάου του «Μώλου» και το 1584 αποσύρεται στην Μονή της Αναφωνήτριας επισκεπτόμενος τακτικά και τις Στροφάδες.

Εκείνη την εποχή επικρατούσαν στο νησί αρκετά συχνά διαμάχες μεταξύ της οικογένειας του Αγίου Διονυσίου και της οικογένειας Μονδίνου. Σύμφωνα με αρχεία της εποχής, σε κάποια από αυτές δολοφονείται ο αδερφός του Αγίου Διονυσίου. Λέγεται ότι ο άγιος φυγάδευσε τον δολοφόνο του αδερφού του (το όνομα του δολοφόνου δεν είναι γνωστό) όταν αυτός ζήτησε καταφύγιο στη μονή, χωρίς να γνωρίζει ότι στην πραγματικότητα τον έσωζε ο αδερφός του θύματος του. Έτσι λοιπόν βάδισε στα χνάρια της διδασκαλίας του Χριστού που προέτρεπε τους πιστούς να εφαρμόζουν τη συγχώρεση.

Ο Άγιος Διονύσιος παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο στις 17 Δεκεμβρίου του 1622 αφού είχε υποφέρει από κάποια επώδυνη αρρώστια. Μετά από δική του απαίτηση θάφτηκε στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου της Ιεράς μονής του Σωτήρος Χριστού στο νησί Στροφάδες απ’ όπου είχε ξεκινήσει την ασκητική του ζωή. Όταν μετά από χρόνια έγινε η ανακομιδή του ιερού σκηνώματος του Αγίου, οι μοναχοί παρατήρησαν πως το σώμα του είχε παραμείνει άφθαρτο. Έτσι το άγιο λείψανο τοποθετήθηκε σε νάρθηκα στο Καθολικό της Μονής και αποτέλεσε ιερό προσκύνημα για τους κατοίκους του νησιού που ήδη πριν την ‘κοίμηση’ του τον θεωρούσαν άγιο.

Το 1703 και με εντολή του Πατριάρχη Γαβριήλ του Β΄ γίνεται επίσημη η αγιοποίηση του, ενώ λίγα χρόνια αργότερα το 1724 αναγνωρίζεται επίσημα ως προστάτης του νησιού του. Στις μέρες μας το ιερό λείψανο του Αγίου Διονυσίου βρίσκεται στον ναό του Αγίου Διονυσίου στην πόλη της Ζακύνθου όπου αποτελεί διάσημο προσκύνημα από κατοίκους όχι μόνο του νησιού αλλά και όλου του ορθόδοξου κόσμου. Στις 17 Δεκεμβρίου που τιμάται η μνήμη του το ιερό σκήνωμα του αγίου τοποθετείται όρθιο και λιτανεύεται εντός του ναού ενώ στις 24 Αυγούστου το νησί της Ζακύνθου γιορτάζει την επέτειο για τη μετακομιδή του λειψάνου από τους Στροφάδες στην πόλη της Ζακύνθου (και στις δύο ημερομηνίες οι εορταστικές εκδηλώσεις είναι τριήμερες). Αυτή τη μέρα το λείψανο τοποθετείται σε λάρνακα και ακολουθεί λιτανεία σε ολόκληρη την πόλη της Ζακύνθου. Για τους κατοίκους του νησιού η μέρα αυτή αποτελεί μεγάλη γιορτή και τιμούν τη μνήμη του αγαπημένου τους Άγιου με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια.